De Hoge Raad heeft vandaag een belangrijk arrest gewezen in een zaak waarin sprake was van een zogenaamd slapend dienstverband. Eerder heeft mijn kantoorgenoot Gerard Zuidgeest daar al een uitgebreid artikel aan gewijd.
Waar gaat het om? De werkgever had het dienstverband met de werknemer na twee jaar ziekte niet opgezegd en ‘slapend’ laten voortbestaan, onder meer om onder de betaling van de transitievergoeding uit te komen.
De Hoge Raad heeft vandaag besloten dat werkgevers op grond van het goed werkgeverschap een slapend dienstverband in beginsel dienen te beëindigen als de werknemer dat wenst. Waarom ‘in beginsel’? Als er nog een reële re-integratiemogelijkheden zijn (door de werkgever te bewijzen), kan werkgever belang hebben bij voortzetting van het slapend dienstverband. Het bijna bereikt hebben van de pensioengerechtigde leeftijd is geen reden om het dienstverband slapend te houden.
Het goed werkgeverschap brengt tevens mee dat aan de werknemer bij beëindiging van het slapend dienstverband de (wettelijke) transitievergoeding moet worden betaald. Hoe hoog is die transitievergoeding bij slapende dienstverbanden? Het gaat volgens de Hoge Raad om de transitievergoeding die verschuldigd zou zijn bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst op de dag na afloop van de 104 weken termijn.
Dus als de werknemer met een slapend dienstverband een voorstel doet om de arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden te beëindigen, onder toekenning van de transitievergoeding als hiervoor bedoeld, moet de werkgever daarmee instemmen. Voor de goede orde: dat gaat voor de huidige slapende dienstverbanden om de huidige – hoge – transitievergoeding. Na 1 januari 2020 treedt de Wet Arbeidsmarkt in Balans (de WAB) in werking met als gevolg dat na 1 januari 2020 in veel gevallen een lagere transitievergoeding dan nu het geval is moet worden betaald.
Heeft u vragen hierover? Neem contact op met Pieter van Deurzen via 070-7900130 of een van de andere arbeidsrechtadvocaten van La Gro Geelkerken.
Advocaat & Managing partner